حدیث 3976
(3976) التوحید (ص 120): حَدَّثَنا أبی رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأصْفَهانیِّ عَنْ سُلَیْمانَ بْنِ داوُدَ الْمِنْقَریِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غیاثٍ النَّخَعیِّ الْقاضی قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَلَمّا تَجَلَّی رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکّاً»، قالَ: «ساخَ الْجَبَلُ فی الْبَحْرِ، فَهُوَ یَهْوی حَتَّی السّاعَةِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از قاسم بن محمد الاصبهانی از سلیمان بنداود المنقریاز حفص بن غیاث النخعی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
حفص بن غیاث النخعی القاضی روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «فَلَمّا تَجَلَّی رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکّاً» فرمود: «کوه در دریا فرو ریخت، پس آن سقوط می‌کند تا زمان (قیامت).»»