حدیث ۳۹۶۰
(۳۹۶۰) الکافی (ح ۹۲۶۶)، التهذیب (ج ۷، ح ۶۷۴) و الإستبصار (ج ۳، ح ۳۸۳): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنْ هِشامِ بْنِ سالِمٍ عَنْ أبی‌خالِدٍ الْکابُلیِّ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «وَجَدْنا فی کِتابِ عَلیٍّ علیه‌السلام: ««إنَّ الْأرْضَ لِلّهِ یورِثُها مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ»، أنا وَ أهْلُ بَیْتیَ الَّذینَ أوْرَثَنا الْأرْضَ وَ نَحْنُ الْمُتَّقونَ وَ الْأرْضُ کُلُّها لَنا. فَمَنْ أحْیا أرْضاً مِنَ الْمُسْلِمینَ، فَلْیَعْمُرْها وَ لْیُؤَدِّ خَراجَها إلَی الْإمامِ مِنْ أهْلِ بَیْتی وَ لَهُ ما أکَلَ مِنْها. فَإنْ تَرَکَها أوْ أخْرَبَها، فَأخَذَها رَجُلٌ مِنَ الْمُسْلِمینَ مِنْ بَعْدِهِ، فَعَمَرَها وَ أحْیاها، فَهُوَ أحَقُّ بِها مِنَ الَّذی تَرَکَها، فَلْیُؤَدِّ خَراجَها إلَی الْإمامِ مِنْ أهْلِ بَیْتی وَ لَهُ ما أکَلَ حَتَّی یَظْهَرَ الْقائِمُ علیه‌السلام مِنْ أهْلِ بَیْتی بِالسَّیْفِ. فَیَحْویَها وَ یَمْنَعَها وَ یُخْرِجَهُمْ مِنْها، کَما حَواها رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ مَنَعَها، إلّا ما کانَ فی أیْدی شیعَتِنا، فَإنَّهُ یُقاطِعُهُمْ عَلَی ما فی أیْدیهِمْ وَ یَتْرُکُ الْأرْضَ فی أیْدیهِمْ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن محبوب از هشام بن سالم از ابوخالد الکابلی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود از حسن بن محبوب که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «در کتاب علی علیه‌السلام یافتیم: ««إنَّ الْأرْضَ لِلّهِ یورِثُها مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ»، من و اهل بیت من کسانی هستیم که زمین را ارث می‌بریم و المتقون ما هستیم و همه زمین برای ما است. پس هر کس از مسلمانان که زمینی را احیا کند، پس آن را آباد نماید، باید مالیات آن را به امام ازاهل بیت من ادا کند و آن‌چه از آن خورد برای او است. پس اگر آن را ترک کرد یا خرابش نمود، پس فردی از مسلمانان آن را بعد از او گرفت، پس آبادش کرد و احیایش نمود، پس او شایسته‌تر است به آن کسی که آن را ترک کرد. پس مالیات آن را به امام از اهل بیت من ادا کند و آن‌چه خورد برای او است تا قائم علیه‌السلام از اهل بیت من به شمشیر قیام می‌کند. پس آن را جمع می‌کند و آن را منع می‌نماید و آن‌ها را از آن خارج می‌کند، همان‌گونه که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله آن را جمع کرد و منعش نمود، مگر آن‌چه در دستان شیعیان ما است، پس همانا آن را بر آن‌چه در دستانشان است، با آن‌ها مقاطعه کند و زمین در دستانشان را رها می‌کند.»»
