حدیث ۳۹۰۱

(۳۹۰۱) مختصر البصائر (ص ۱۷۳) و البصائر (ص ۴۹۶): أحْمَدُ وَ عَبْدُاللهِ ابْنا مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ أبی‌أیّوبَ الْخَزّازِ عَنْ بُرَیْدِ بْنِ مُعاویَةَ الْعِجْلیِّ قالَ: «سَألْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ عَلَی الْأعْرافِ رِجالٌ یَعْرِفونَ کُلّاً بِسیماهُمْ». قالَ: «أُنْزِلَتْ فی هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ الرِّجالُ هُمُ الْأئِمَّةُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ صلی‌الله‌علیه‌وآله.» قُلْتُ: «فَما الْأعْرافُ؟» قالَ: «صِراطٌ بَیْنَ الْجَنَّةِ وَ النّارِ. فَمَنْ شَفَعَ لَهُ الْإمامُ مِنَ الْمُؤْمِنینَ الْمُذْنِبینَ، نَجا وَ مَنْ لَمْ یَشْفَعْ لَهُ، هَوَی.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از احمد و عبدالله فرزندان محمد بن عیسی از حسن بن محبوب از ابوایوب الخزاز از برید بن معاویه روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
محمد بن حسن الصفار شبیه این حدیث را از ابن عیسی الاشعری به باقی سند روایت کرده است.

برید بن معاویه العجلی روایت کرد: «از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ عَلَی الْأعْرافِ رِجالٌ یَعْرِفونَ کُلّاً بِسیماهُمْ» سؤال کردم. فرمودند: «درباره این امت نازل شده است و افرادی از امامان از آل محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله.» عرض کردم: «پس اعراف چیست؟» فرمودند: «راهی بین بهشت و آتش. پس هر کس از مؤمنان گناه‌کار که امام برایش شفاعت کند، نجات یابد و هر کس برایش شفاعت نشود، سقوط کند.»»