حدیث 3736
(3736) کمال الدین (ج 1، ص 18 و ج 2، ص 336) و الإمامة و التبصرة (ص 101 و 128): حَدَّثَنا أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ أبی‌الْخَطّابِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ رِئابٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام أنَّهُ قالَ فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «یَوْمَ یَأْتی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ»، فَقالَ: «الْآیاتُ هُمُ الْأئِمَّةُ وَ الْآیَةُ الْمُنْتَظَرَةُ هُوَ الْقائِمُ علیه‌السلام. فَیَوْمَئِذٍ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها، لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلِ قیامِهِ بِالسَّیْفِ وَ إنْ آمَنَتْ بِمَنْ تَقَدَّمَهُ مِنْ آبائِهِ ِ علیهم‌السلام.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از حسن بن محبوب از علی بن رئاب روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «یَوْمَ یَأْتی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ» فرمودند: «آیات همان ائمه هستند و آیه منتظر، همان قائم علیه‌السلام است. پس در آن زمان ایمان برای کسی که ایمان نیاورده است از قبل قیام او به شمشیر منفعت نمی‌رساند، اگر چه به پدرانش علیهم‌السلام که پیش او بوده‌اند، ایمان آورده باشد.»