حدیث ۳۶۱۰

(۳۶۱۰) الأمالی للصدوق (ص ۴۱۰): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ إبْراهیمَ بْنِ إسْحاقَ الطّالَقانیُّ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعیدٍ مَوْلَی بَنی‌هاشِمٍ قالَ حَدَّثَنا الْمُنْذِرُ بْنُ مُحَمَّدٍ قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ إسْماعیلَ الْمیثَمیُّ قالَ حَدَّثَنا إسْماعیلُ بْنُ الْفَضْلِ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ، جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ الصّادِقَ علیهماالسلام عَنِ اللهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «هَلْ یُرَی فی الْمَعادِ؟» فَقالَ: «سُبْحانَ اللهِ وَ تَعالَی، عُلُوّاً کَبیراً! یا ابْنَ الْفَضْلِ! إنَّ الْأبْصارَ لا تُدْرِکُ إلّا ما لَهُ لَوْنٌ وَ کَیْفیَّةٌ وَ اللهُ خالِقُ الْألْوانِ وَ الْکَیْفیَّةِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن ابراهیم الطالقانی از ابن عقده از منذر بن محمد اللخمی از علی بن اسماعیل الهاشمی از اسماعیل بن فضل الهاشمی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

اسماعیل بن فضل روایت کرد: «از ابوعبدالله، جعفر بن محمد الصادق علیه‌السلام درباره الله تبارک و تعالی سؤال کردم: «آیا در معاد دیده می‌شود؟» فرمودند: «منزه است الله و بلند مرتبه، بلند مرتبه‌ای بسیار بزرگ! به یقین دیده‌ها درک نمی‌کند، مگر آن چه برایش رنگ. کیفیت باشدو الله خالق رنگ‌ها و کیفیت است.»»