حدیث ۳۵۶۲

(۳۵۶۲ و ۹۲۸۴) معانی الأخبار (ص ۱۴) و التوحید (ص ۱۶۰): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِصامٍ الْکُلَیْنیُّ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ یَعْقوبَ الْکُلَیْنیُّ قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْمَعْروفُ بِعَلّانَ الْکُلَیْنیِّ قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ عیسَی بْنِ عُبَیْدٍ قالَ: «سَألْتُ أباالْحَسَنِ، عَلیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ الْعَسْکَریَّ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ الْأرْضُ جَمیعاً قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْویّاتٌ بِیَمینِهِ». فَقالَ: «ذَلِکَ تَعْبیرُ اللهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی لِمَنْ شَبَّهَهُ بِخَلْقِهِ. أ لا تَرَی أنَّهُ قالَ: «وَ ما قَدَروا اللهَ حَقَّ قَدْرِهِ» إذْ قالوا إنَّ «الْأرْضُ جَمیعاً قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْویّاتٌ بِیَمینِهِ»، کَما قالَ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ ما قَدَروا اللهَ حَقَّ قَدْرِهِ إذْ قالوا ما أنْزَلَ اللهُ عَلی بَشَرٍ مِنْ شَیْءٍ»، ثُمَّ نَزَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ نَفْسَهُ عَنِ الْقَبْضَةِ وَ الْیَمینِ، فَقالَ: «سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمّا یُشْرِکونَ»»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن محمد بن عصام الکلینی از ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن محمد علان از محمد بن عیسی بن عبید که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.

محمد بن عیسی بن عبید روایت کرد: «از ابوالحسن، علی بن محمد العسکری (امام هادی) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ الْأرْضُ جَمیعاً قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْویّاتٌ بِیَمینِهِ» سؤال کردم. فرمودند: «این تعبیر الله تبارک و تعالی است برای کسی که او را به خلقش شبیه می کند. آیا نمی‌بینی که او فرموده است: «وَ ما قَدَروا اللهَ حَقَّ قَدْرِهِ» هنگامی که فرموده است: «الْأرْضُ جَمیعاً قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقیامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْویّاتٌ بِیَمینِهِ»، همان‌گونه که (الله) عز و جل فرموده است: «وَ ما قَدَروا اللهَ حَقَّ قَدْرِهِ إذْ قالوا ما أنْزَلَ اللهُ عَلی بَشَرٍ مِنْ شَیْءٍ»، سپس (الله) عز و جل خودش را از قبض و یمین منزه کرده، پس فرمود: «سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمّا یُشْرِکونَ».»»