حدیث ۳۵۲۳

(۳۵۲۳) التهذیب (ج ۲، ح ۸۸)، الإستبصار (ج ۱، ح ۹۵۳) و الفقیه (ح ۶۵۷): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ عَلیِّ بْنِ الصَّلْتِ عَنْ بَکْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «سَألَهُ سائِلٌ عَنْ وَقْتِ الْمَغْرِبِ. قالَ: «إنَّ اللهَ تَعالَی یَقولُ فی کِتابِهِ لِإبْراهیمَ علیه‌السلام: «فَلَمّا جَنَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ رَأی کَوْکَباً»، فَهَذا أوَّلُ الْوَقْتِ وَ آخِرُ ذَلِکَ، غَیْبوبَةُ الشَّفَقِ وَ أوَّلُ وَقْتِ الْعِشاءِ ذَهابُ الْحُمْرَةِ وَ آخِرُ وَقْتِها إلَی غَسَقِ اللَّیْلِ یَعْنی نِصْفَ اللَّیْلِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری که معتبر درجه یک است، از علی بن صلت که خطای در استنساخ است و عبدالله بن صلت صحیح است، از بکر بن محمد الازدی که با این حساب همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به بکر بن محمد الازدی که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
* * *
مجلسی اول: صحیح.

بکر بن محمد از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «سؤال کننده‌ای از ایشان درباره وقت مغرب سؤال کرد. فرمودند: «به یقین الله تعالی در کتابش به ابراهیم علیه‌السلام: «فَلَمّا جَنَّ عَلَیْهِ اللَّیْلُ رَأی کَوْکَباً»، پس این اول وقت است و آن، غایب شدن سرخی مغرب و اول وقت عشا، رفتن قرمزی است و آخر وقت آن تا شدت تاریکی شب یعنی نصف شب.»»