حدیث ۳۴۷۱

(۳۴۷۱) معانی الأخبار (ص ۲۵۲): أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأصْبَهانیِّ عَنْ سُلَیْمانَ بْنِ داوُدَ الْمِنْقَریِّ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ عیاضٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قُلْتُ لَهُ: «مَنِ الْوَرِعُ مِنَ النّاسِ؟» فَقالَ: «الَّذی یَتَوَرَّعُ مِنْ مَحارِمِ اللهِ وَ یَجْتَنِبُ هَؤُلاءِ وَ إذا لَمْ یَتَّقِ الشُّبُهاتِ، وَقَعَ فی الْحَرامِ وَ هُوَ لا یَعْرِفُهُ وَ إذا رَأی الْمُنْکَرَ، فَلَمْ یُنْکِرْهُ وَ هُوَ یَقْوَی عَلَیْهِ، فَقَدْ أحَبَّ أنْ یُعْصَی اللهُ وَ مَنْ أحَبَّ أنْ یُعْصَی اللهُ، فَقَدْ بارَزَ اللهَ بِالْعَداوَةِ وَ مَنْ أحَبَّ بَقاءَ الظّالِمینَ، فَقَدْ أحَبَّ أنْ یُعْصَی اللهُ. إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالَی حَمِدَ نَفْسَهُ عَلَی إهْلاکِ الظَّلَمَةِ، فَقالَ: «فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذینَ ظَلَموا وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از قاسم بن محمد الاصبهانی از سلیمان بن داود المنقری از فضیل بن عیاض روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

فضیل بن عیاض از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «به ایشان عرض کردم: «چه کسی از مردم، ورع دارد؟» پس فرمودند: «کسی که از حرام ‌شده‌های الله ورع می‌ورزد و از آن‌ها اجتناب می‌کند و هنگامی که از شبهات تقوی نمی‌ورزد، در حرام قرار می‌گیرد در حالی که او آن را نمی‌شناسد و هنگامی که منکری را دید، پس از آن مکره نمی‌شود در حالی که بر آن قوت دارد، پس دوست داشته که الله معصیت شود و هر کس دوست دارد که الله معصیت شود، پس الله را به دشمنی کارزار کرده است و هر کس بقای ظالمان را دوست داشته باشد، پس دوست داشته که الله معصیت شود. به یقین الله تبارک و تعالی خود را بر هلاک کردن ظالمان ستوده، پس فرمود: «فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذینَ ظَلَموا وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»»».