حدیث ۳۴۰۷

(۳۴۰۷) الغیبة للنعمانی (ص ۳۰۱): حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعیدٍ قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ الْأصَمِّ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ بُکَیْرٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَیْمونٍ عَنْ زُرارَةَ عَنْ حُمْرانَ بْنِ أعْیَنَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ، مُحَمَّدِ بْنِ عَلیٍّ علیه‌السلام فی قَوْلِهِ تَعالَی: «ثُمَّ قَضی أجَلاً وَ أجَلٌ مُسَمًّی عِنْدَهُ»، فَقالَ: «إنَّهُما أجَلانِ، أجَلٌ مَحْتومٌ وَ أجَلٌ مَوْقوفٌ.» فَقالَ لَهُ حُمْرانُ: «ما الْمَحْتومُ؟» قالَ: «الَّذی لِلّهِ فیهِ الْمَشیئَةُ.»» قالَ حُمْرانُ: «إنّی لَأرْجو أنْ یَکونَ أجَلُ السُّفْیانیِّ مِنَ الْمَوْقوفِ.» فَقالَ أبوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: «لا وَ اللهِ! إنَّهُ لَمِنَ الْمَحْتومِ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
محمد بن ابراهیم النعمانی از ابن عقده از علی بن حسن بن فضال از محمد بن خالد الاصم از عبدالله بن بکیر از ثعلبه بن میمون از زراره بن اعین از حمران بن اعین که محمد بن خالد الاصم از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.

حمران بن اعین از ابوجعفر، محمد بن علی (امام باقر) علیه‌السلام درباره کلام او تعالی: «ثُمَّ قَضی أجَلاً وَ أجَلٌ مُسَمًّی عِنْدَهُ» روایت کرد (که فرمودند): «به یقین آن‌ها دو اجل هستند. اجلی محتوم و اجلی موقوف.» پس حمران به ایشان گفت: «(اجل) محتوم چیست؟» فرمودند: «آن‌که برای الله در آن مشیتی است.» حمران گفت: «همانا من امید دارام که اجل سفیانی از موقوف باشد.» پس ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «قسم به الله! خیر! همانا آن قطعاً از (اجل) محتوم است.»