حدیث 3256
(3256) الکافی (ح 14756)، التهذیب (ج 8، ح 1091) و الإستبصار (ج 4، ص 174): أبوعَلیٍّ الْأشْعَریُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْجَبّارِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إسْماعیلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شاذانَ جَمیعاً عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنِ ابْنِ مُسْکانَ عَنِ الْحَلَبیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی کَفّارَةِ الْیَمینِ: «یُطْعِمُ عَشَرَةَ مَساکینَ، لِکُلِّ مِسْکینٍ مُدٌّ مِنْ حِنْطَةٍ أوْ مُدٌّ مِنْ دَقیقٍ وَ حَفْنَةٌ أوْ کِسْوَتُهُمْ لِکُلِ إنْسانٍ ثَوْبانِ أوْ عِتْقُ رَقَبَةٍ وَ هُوَ فی ذَلِکَ بِالْخیارِ، أیَّ الثَّلاثَةِ صَنَعَ. فَإنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلَی واحِدَةٍ مِنَ الثَّلاثَةِ، فَالصّیامُ عَلَیْهِ ثَلاثَةَ أیّامٍ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به دو طریق روایت کرده است.
از احمد بن ادریس القمی از محمد بن عبدالجبار از صفوان بن یحیی از عدالله بن مسکان از عبیدالله الحلبی
محمد بن اسماعیل البندقی از فضل بن شاذان از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از عبیدالله الحلبی
روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
(محمد بن علی بن ابی‌شعبه) الحلبی از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام (روایت کرد): «اطعام دادن ده مسکین، برای هر مسکین مُدی از گندم یا مُدی از آرد دو مشت یا پوشاندنشان برای هر انسان، دو لباس یا آزادی برده و او در این‌ها مختار است که هر یک از سه تا را انجام دهد. پس اگر بر یکی از سه قادر نبود، پس روزه سه روز بر او است.»