حدیث 3254

(3254) الکافی (ح 14757) و التهذیب (ج 8، ص 1096): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ إسْحاقَ بْنِ عَمّارٍ عَنْ أبی‌إبْراهیمَ علیه‌السلام قالَ: «سَألْتُهُ عَنْ کَفّارَةِ الْیَمینِ فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصیامُ ثَلاثَةِ أیّامٍ»، ما حَدُّ مَنْ لَمْ یَجِدْ وَ إنَّ الرَّجُلَ یَسْألُ فی کَفِّهِ وَ هُوَ یَجِدُ. فَقالَ: «إذا لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ فَضْلٌ عَنْ قوتِ عیالِهِ، فَهُوَ مِمَّنْ لا یَجِدُ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از صفوان بن یحیی از اسحاق بن عمار روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.

آیت الله شبیری: صحیح.

علامه مجلسی: حسن أو موثق.

اسحاق بن عمار از ابوابراهیم (امام کاظم) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره کفاره سوگند در کلام الله عز و جل: «فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصیامُ ثَلاثَةِ أیّامٍ» سؤال کردم که اندازه من لم یجد چیست در حالی که فرد گدایی می‌کند و او می‌یابد. پس فرمودند: «هنگامی که نزدش بیش‌تر از روزی خانواده‌اش نبود، پس او از کسانی است که نمی‌یابد.»»