حدیث ۳۱۹۸
(۳۱۹۸) معانی الأخبار (ص ۱۸) و التوحید (۱۶۷): أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ قالَ حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ أبی‌عَبْدِاللهِ الْبَرْقیُّ عَنْ أبیهِ عَنْ عَلیِّ بْنِ النُّعْمانِ عَنْ إسْحاقَ بْنِ عَمّارٍ عَمَّنْ سَمِعَهُ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام أنَّهُ قالَ فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ قالَتِ الْیَهودُ یَدُ اللهِ مَغْلولَةٌ»: «لَمْ یَعْنوا أنَّهُ هَکَذا وَ لَکِنَّهُمْ قالوا: «قَدْ فَرَغَ مِنَ الْأمْرِ، فَلا یَزیدُ وَ لا یَنْقُصُ.» فَقالَ اللهُ جَلَّ جَلالُهُ تَکْذیباً لِقَوْلِهِمْ: «غُلَّتْ أیْدیهِمْ وَ لُعِنوا بِما قالوا بَلْ یَداهُ مَبْسوطَتانِ یُنْفِقُ کَیْفَ یَشاءُ». أ لَمْ تَسْمَعِ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «یَمْحوا اللهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن محمد بن خالد البرقی از پدرش از علی بن نعمان از اسحاق بن عمار از من سمعه که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و من سمعه، ابتداء مجهول است، اما به واسطه اسحاق بن عمار صیرفی، توثیق درجه دو می‌شود. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ قالَتِ الْیَهودُ یَدُ اللهِ مَغْلولَةٌ» فرمودند: «منظورشان این نبوده که او این‌گونه است، بلکه آن‌ها گفتند: «از کار فارغ شده است، پس نه می‌افزاید و نه می‌کاهد.» پس الله جل جلاله تکذیبی بر سخنشان فرمود: «غُلَّتْ أیْدیهِمْ وَ لُعِنوا بِما قالوا بَلْ یَداهُ مَبْسوطَتانِ یُنْفِقُ کَیْفَ یَشاءُ». آیا نشنیده‌ای الله عز و جل می‌فرماید: «یَمْحوا اللهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ»».
