حدیث 3087
(3087) الکافی (ح 13867)، التهذیب (ج 10، ح 384) و الإستبصار (ج 4، ح 896): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنْ أبی‌أیّوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «فی کَمْ یُقْطَعُ السّارِقُ؟» فَقالَ: «فی رُبُعِ دینارٍ.»» قالَ: «قُلْتُ لَهُ: «فی دِرْهَمَیْنِ؟» فَقالَ: «فی رُبُعِ دینارٍ. بَلَغَ الدّینارُ ما بَلَغَ.»» قالَ: «فَقُلْتُ لَهُ: «أ رَأیْتَ مَنْ سَرَقَ أقَلَّ مِنْ رُبُعِ دینارٍ، هَلْ یَقَعُ عَلَیْهِ حینَ سَرَقَ اسْمُ السّارِقِ؟ وَ هَلْ هُوَ عِنْدَ اللهِ سارِقٌ فی تِلْکَ الْحالِ؟» فَقالَ: «کُلُّ مَنْ سَرَقَ مِنْ مُسْلِمٍ شَیْئاً، قَدْ حَواهُ وَ أحْرَزَهُ، فَهُوَ یَقَعُ عَلَیْهِ اسْمُ السّارِقِ وَ هُوَ عِنْدَ اللهِ سارِقٌ وَ لَکِنْ لا یُقْطَعُ إلّا فی رُبُعِ دینارٍ أوْ أکْثَرَ وَ لَوْ قُطِعَتْ أیْدی السُّرّاقِ فیما هُوَ أقَلُّ مِنْ رُبُعِ دینارٍ، لَألْفَیْتَ عامَّةَ النّاسِ مُقَطَّعینَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن محبوب از علاء بن رزین و محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
محمد بن مسلم روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «در چه اندازه‌ای دست سارق قطع می‌شود؟» فرمودند: «در یک‌چهارم دینار.»» (راوی) گفت: «به ایشان عرض کردم: «در دو درهم (چه)؟» پس فرمودند: «در یک‌چهارم دینار. دینار به هر اندازه که برسد.»» (راوی) گفت: «پس به ایشان عرض کردم: «به نظرتان کسی که کم‌تر از ربع دینار سرقت کند، آیا هنگام سرقت، نام سارق بر او نمی‌نهند؟ و آیا او در آن حال نزد الله سارق است؟» پس فرمودند: «هر کس از مسلمانی چیزی را سرقت کند که آن را خواسته و محافظتش کرده، پس بر او نام سارق نهاده می‌شود و او نزد الله سارق است، لیکن (مجازات قطع ید) جز در یک‌چهارم دینار یا بیش‌تر قرار نمی‌گیرد و چنان‌چه دستان سارقان در آن‌چه کم‌تر از یک‌چهارم دینار است، قطع می‌شد، بیش‌تر مردم را (با دستان) قطع شده می‌یافتی.»»