حدیث 3086
(3086) الکافی (ح 13880)، التهذیب (ج 10، ح 399) و علل الشرائع (ج 2، ص 537): أبوعَلیٍّ الْأشْعَریُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْجَبّارِ عَنْ صَفْوانَ عَنْ إسْحاقَ بْنِ عَمّارٍ عَنْ أبی‌إبْراهیمَ علیه‌السلام قالَ: «تُقْطَعُ یَدُ السّارِقِ وَ یُتْرَکُ إبْهامُهُ وَ صَدْرُ راحَتِهِ وَ تُقْطَعُ رِجْلُهُ وَ تُتْرَکُ لَهُ عَقِبُهُ یَمْشی عَلَیْها.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از احمد بن ادریس القمی از محمد بن عبدالجبار از صفوان بن یحیی اسحاق بن عمار روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن ادریس القمی که معتبر درجه است است، به باقی سند روایت کرده است.
شیخ صدوق شبیه این حدیث را از محمد بن حسن بن ولید از محمد بن حسن الصفار عباس بن معروف از علی بن مهزیار الاهوازی از حسین بن سعید الاهوازی از صفوان بن یحیی به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
ابوابراهیم (امام کاظم) علیه‌السلام فرمودند: «دست سارق قطع می‌شود و (انگشت) ابهامش و سینه کف دستش رها می‌شود و پایش قطع می‌شود و عقب آن که بر آن راه می‌رود، رها می‌شود.»