حدیث ۳۰۵۶

(۳۰۵۶) الکافی (ح ۱۳۹۹۲) و التهذیب (ج ۱۰، ح ۵۲۹): عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ یونُسَ عَنْ یَحْیَی الْحَلَبیِّ عَنْ بُرَیْدِ بْنِ مُعاویَةَ قالَ: «سَألَ رَجُلٌ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «إنَّما جَزاءُ الَّذینَ یُحارِبونَ اللهَ وَ رَسولَهُ». قالَ: «ذَلِکَ إلَی الْإمامِ. یَفْعَلُ بِهِ ما یَشاءُ.» قُلْتُ: «فَمُفَوَّضٌ ذَلِکَ إلَیْهِ؟» قالَ: «لا! وَ لَکِنْ نَحْوَ الْجِنایَةِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به علی بن ابراهیم القمی بر می‌گردد، لذا ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از یحیی بن عمران الحلبی از برید بن معاویه که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به یونس بن عبدالرحمن که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

برید بن معاویه روایت کرد: «فردی از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «إنَّما جَزاءُ الَّذینَ یُحارِبونَ اللهَ وَ رَسولَهُ» سؤال کرد. فرمودند: «آن به سوی امام است. آن‌چه بخواهد انجام می‌دهد.» عرض کردم: «آن به سوی ایشان تفویض شده است؟» فرمودند: «خیر! لیکن بر اساس جنایت است.»»