حدیث ۳۰۵۴
(۳۰۵۴) الکافی (ح ۱۳۹۹۰)، التهذیب (ج ۱، ح ۵۲۸) و الإستبصار (ج ۴، ح ۹۷۰): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ جَمیلِ بْنِ دَرّاجٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «إنَّما جَزاءُ الَّذینَ یُحارِبونَ اللهَ وَ رَسولَهُ وَ یَسْعَوْنَ فی الْأرْضِ فَساداً أنْ یُقَتَّلوا أوْ یُصَلَّبوا أوْ تُقَطَّعَ أیْدیهِمْ» إلَی آخِرِ الْآیَةِ. فَقُلْتُ: «أیُّ شَیْءٍ عَلَیْهِمْ مِنْ هَذِهِ الْحُدودِ الَّتی سَمَّی اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ؟» قالَ: «ذَلِکَ إلَی الْإمامِ. إنْ شاءَ قَطَعَ وَ إنْ شاءَ صَلَبَ وَ إنْ شاءَ نَفَی وَ إنْ شاءَ قَتَلَ.» قُلْتُ: «النَّفْیُ إلَی أیْنَ؟» قالَ: «یُنْفَی مِنْ مِصْرٍ إلَی مِصْرٍ آخَرَ.» وَ قالَ: «إنَّ عَلیّاً علیه‌السلام نَفَی رَجُلَیْنِ مِنَ الْکوفَةِ إلَی الْبَصْرَةِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از جمیل بن دراج روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن ابراهیم القمی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
جمیل بن دراج روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «إنَّما جَزاءُ الَّذینَ یُحارِبونَ اللهَ وَ رَسولَهُ وَ یَسْعَوْنَ فی الْأرْضِ فَساداً أنْ یُقَتَّلوا أوْ یُصَلَّبوا أوْ تُقَطَّعَ أیْدیهِمْ» تا آخر آیه سؤال کردم. پس عرض کردم: «چه چیزی از این حدودی که الله عز و جل نام برده است، بر آن‌ها است؟» فرمودند: «آن بر (عهده) امام است. اگر بخواهد قطع کند و اگر بخواهد به دار کشد و اگر بخواهد تبعید کند و اگر بخواهد بکشد.» عرض کردم: «تبعید به کجا؟» فرمودند: «از شهری به شهر دیگر» و فرمود: «همانا علی علیه‌السلام دو نفر را از کوفه به بصره تبعید کرد.»»
