حدیث ۳۰۴۱
(۳۰۴۱) الکافی (ح ۲۲۲۲)، المحاسن (ج ۱، ص ۲۳۱) و الأمالی للطوسی (ص ۲۲۶): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنْ سَماعَةَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قُلْتُ لَهُ: «قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ فَکَأنَّما قَتَلَ النّاسَ جَمیعاً وَ مَنْ أحْیاها فَکَأنَّما أحْیا النّاسَ جَمیعاً»؟» قالَ: «مَنْ أخْرَجَها مِنْ ضَلالٍ إلَی هُدًی، فَکَأنَّما أحْیاها وَ مَنْ أخْرَجَها مِنْ هُدًی إلَی ضَلالٍ، فَقَدْ قَتَلَها.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن خالد البرقی از عثمان بن عیسی از سماعه بن مهران که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
احمد البرقی نیز شبیه این حدیث را از عثمان بن عیسی به باقی سند روایت کرده است.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را از شیخ مفید از جعفر بن محمد بن قولویه از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری از عثمان بن عیسی به باقی سند روایت کرده است که در این طریق همه از ثقات درجه یک هستد.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
سماعه (بن مهران) از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «به ایشان عرض کردم: «کلام الله عز و جل: «مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ فَکَأنَّما قَتَلَ النّاسَ جَمیعاً وَ مَنْ أحْیاها فَکَأنَّما أحْیا النّاسَ جَمیعاً»؟» فرمودند: «هر کس که آن را از گمراهی به سوی هدایت خارج کند، مانند آن است که آن را زنده کرده است و هر کس آن را از هدایت به سوی گمراهی خارج کند، پس آن را کشته است.»»
