حدیث ۲۹۳۲

(۲۹۳۲) الکافی (ح ۱۱۲۷۱)، التهذیب (ج ۹، ح ۱۳۰) و الإستبصار (ج ۴، ح ۲۶۶): أبوعَلیٍّ الْأشْعَریُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْجَبّارِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إسْماعیلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شاذانَ جَمیعاً عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنِ ابْنِ مُسْکانَ عَنِ الْحَلَبیِّ قالَ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «کانَ أبی علیه‌السلام یُفْتی وَ کانَ یَتَّقی وَ نَحْنُ نَخافُ فی صَیْدِ الْبُزاةِ وَ الصُّقورِ وَ أمّا الْآنَ، فَإنّا لا نَخافُ وَ لا نُحِلُّ صَیْدَها إلّا أنْ تُدْرَکَ ذَکاتُهُ، فَإنَّهُ فی کِتابِ عَلیٍّ علیه‌السلام أنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «وَ ما عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوارِحِ مُکَلِّبینَ» فی الْکِلابِ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به دو طریق روایت کرده است.
از احمد بن ادریس القمی از محمد بن عبدالجبار از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از محمد بن علی بن ابی‌شعبه الحلبی
محمد بن اسماعیل البندقی از فضل بن شاذان از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از محمد بن علی بن ابی‌شعبه الحلبی
روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از صفوان بن یحیی به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «پدرم علیه‌السلام فتوا می‌داد در حالی تقیه می‌کرد و ما درباره صید بازها و شاهین‌ها می‌ترسیدیم و اما الآن، پس به یقین ما نمی‌ترسیم و صید آن را حلال نمی‌کنیم، مگر این‌که ذبح شرعیش را دریابی، چرا که در کتاب علی علیه‌السلام است که الله عز و جل می‌فرماید: «وَ ما عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوارِحِ مُکَلِّبینَ» درباره سگ‌ها.»