حدیث ۲۹۳۰
(۲۹۳۰) الکافی (ح ۱۱۲۵۸): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ سَهْلِ بْنِ زیادٍ وَ عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ جَمیعاً عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ جَمیلِ بْنِ دَرّاجٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنِ الرَّجُلِ یُرْسِلُ الْکَلْبَ عَلَی الصَّیْدِ، فَیَأْخُذُهُ وَ لا یَکونُ مَعَهُ سِکّینٌ یُذَکّیهِ بِها. أ یَدَعُهُ حَتَّی یَقْتُلَهُ وَ یَأْکُلَ مِنْهُ؟» قالَ: «لا بَأْسَ! قالَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَکُلوا مِمّا أمْسَکْنَ عَلَیْکُمْ» وَ لا یَنْبَغی أنْ یُؤْکَلَ مِمّا قَتَلَ الْفَهْدُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به چند طریق روایت کرده است.
عدة من اصحابنا از سهل بن زیاد از احمد بن محمد بن ابی‌نصر البزنطی از جمیل بن دراج
علی بن ابراهیم القمی از پدرش از احمد بن محمد بن ابی‌نصر البزنطی از جمیل بن دراج
محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از احمد بن محمد بن ابی‌نصر البزنطی از جمیل بن دراج
که طریق اول به واسطه سهل بن زیاد معتبر نیست، اما سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
جمیل بن دراج روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره فردی که سگ را برای شکار می‌فرستد، پس آن را می‌گیرد در حالی که چاقووی همراه او نیست که ذبح شرعیش کند. آیا او را رها کند که آن را بکشد و از آن بخورد؟ فرمودند: «اشکالی ندارد! الله عز و جل فرمود: «فَکُلوا مِمّا أمْسَکْنَ عَلَیْکُمْ»، اما نشاید که از آن‌چه یوزپلنگ کشته بخورد.»»
