حدیث ۲۹۲۵
(۲۹۲۵) مختصر البصائر (ص ۲۰۸): مُحَمَّدُ بْنُ عیسَی بْنِ عُبَیْدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشیرٍ الْبَجَلیِّ عَنْ حَمّادِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ أبی‌أُسامَةَ، زَیْدٍ الشَّحّامِ قالَ: «کُنْتُ عِنْدَ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام وَ عِنْدَهُ رَجُلٌ مِنَ الْمُغیریَّةِ. فَسَألَهُ عَنْ شَیْءٍ مِنَ السُّنَنِ، فَقالَ: «ما مِنْ شَیْءٍ یَحْتاجُ إلَیْهِ ابْنُ آدَمَ إلّا وَ خَرَجَتْ فیهِ السُّنَّةُ مِنَ اللهِ تَعالَی وَ مِنْ رَسولِهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ لَوْ لا ذَلِکَ، ما احْتَجَّ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْنا بِما احْتَجَّ.» فَقالَ الْمُغیریُّ: «وَ بِما احْتَجَّ؟» فَقالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «بِقَوْلِهِ: «الْیَوْمَ أکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإسْلامَ دیناً»» حَتَّی تَمَّمَ الْآیَةَ، «فَلَوْ لَمْ یُکْمِلْ سُنَنَهُ وَ فَرائِضَهُ ما احْتَجَّ بِهِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از محمد بن عیسی بن عبید از حسین بن سعید الاهوازی از جعفر بن بشیر از حماد بن عیسی از زید الشحام که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ابواسامه، زید الشحام روایت کرد: «نزد ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام بودم و فردی از مغیریه نیز نزد ایشان بود. پس از ایشان از چیزی از سنن سؤال کرد. پس فرمودند: «هیچ چیزی نیست که فرزند آدم به آن احتیاج داشته باشد در حالیکه درباره آن سنتی از الله تعالی و از رسولش صلی‌الله‌علیه‌وآله خارج شده است و اگر این گونه نبود، الله عز و جل به آن‌چه احتجاج کرد، بر ما احتجاج نمی‌کرد.» پس (فرد) مغیری گفت: «و به چه احتجاج کرد؟» پس ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمود: «به کلامش: «الْیَوْمَ أکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإسْلامَ دیناً»» تا آیه را تمام کرد «پس چنان‌چه سنت‌ها و واجباتش را کامل نکرده بود، به آن احتجاج نمی‌کرد.»»
