حدیث ۲۸۹۵

(۲۸۹۵) التهذیب (ج ۹، ح ۲۴۱): عَنْهُ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ زُرارَةَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «کُلْ کُلَ شَیْءٍ مِنَ الْحَیَوانِ، غَیْرَ الْخِنْزیرِ وَ النَّطیحَةِ وَ الْمُتَرَدّیَةِ وَ ما أکَلَ السَّبُعُ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ: «إلّا ما ذَکَّیْتُمْ»، فَإنْ أدْرَکْتَ شَیْئاً مِنْها وَ عَیْنٌ تَطْرِفُ أوْ قائِمَةٌ تَرْکُضُ أوْ ذَنَبٌ یُمْصَعُ، فَقَدْ أدْرَکْتَ ذَکاتَهُ، فَکُلْهُ.» قالَ: «وَ إنْ ذَبَحْتَ ذَبیحَةً، فَأجَدْتَ الذَّبْحَ، فَوَقَعَتْ فی النّارِ أوْ فی الْماءِ أوْ مِنْ فَوْقِ بَیْتِکَ أوْ جَبَلٍ، إذا کُنْتَ قَدْ أجَدْتَ الذَّبْحَ، فَکُلْ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به حسین بن سعید الاهوازی بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است از ابن ابی‌عمیراز عمر بن اذینه از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «هر نوع حیوانی را بخور، غیر خوک و به شاخ مرده و از بلندی افتاده و آن‌چه درنده خورده است و آن کلام الله: «إلّا ما ذَکَّیْتُمْ»، پس چنان‌چه چیزی را درک کردی و چشمی که پلک می‌زند یا پایی بر زمین می‌کشد یا دمی می‌جنباند، پس چنان‌چه ذبح شرعیش را درک کردی، پس آن را بخور.» (و در ادامه) فرمودند: «و اگر ذبحی را ذبح کردی و به خوبی ذبح کردی، پس در آتش قرار گرفت یا در آب یا از بالای خانه‌ات یا کوه (افتاد)، چنان‌چه خوب ذبح کرده بودی، پس بخور.»