حدیث ۲۸۷۹

(۲۸۷۹) الکافی (ح ۱۱۴۰۶)، التهذیب (ج ۹، ح ۲۴۴) و الفقیه (ح ۴۱۷۵): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «سَألْتُ أحَدَهُما علیهماالسلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «أُحِلَّتْ لَکُمْ بَهیمَةُ الْأنْعامِ». فَقالَ: «الْجَنینُ فی بَطْنِ أُمِّهِ إذا أشْعَرَ وَ أوْبَرَ، فَذَکاتُهُ ذَکاةُ أُمِّهِ، فَذَلِکَ الَّذی عَنَی اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از عمر بناذینه از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ابراهیم بن هاشم القمی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به عمر بن اذینه که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن (لکافی). صحیح (التهذیب).

محمد بن مسلم روایت کرد: «از یکی از آن دو (امام باقر یا امام صادق) علیهماالسلام درباره کلام الله عز و جل: «أُحِلَّتْ لَکُمْ بَهیمَةُ الْأنْعامِ» سؤال کردم. پس فرمودند: «جنین در شکم مادرش هنگامی مو بر آورد یا پشم برآورد، پس ذبح شرعی او، همان ذبح شرعی مادرش است، پس منظور الله عز و جل آن است.»»