حدیث 2799
(2799) الکافی (ح 2832): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنْ شُعَیْبٍ الْعَقَرْقوفیِّ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فی الْکِتابِ أنْ إذا سَمِعْتُمْ آیاتِ اللهِ یُکْفَرُ بِها وَ یُسْتَهْزَأُ بِها» إلَی آخِرِ الْآیَةِ. فَقالَ: «إنَّما عَنَی بِهَذا، إذا سَمِعْتُمُ الرَّجُلَ الَّذی یَجْحَدُ الْحَقَ وَ یُکَذِّبُ بِهِ وَ یَقَعُ فی الْأئِمَّةِ، فَقُمْ مِنْ عِنْدِهِ وَ لا تُقاعِدْهُ، کائِناً مَنْ کانَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد که یا ابن عیسی الاشعری است، یا ابن خالد البرقی از حسن بن محبوب شعیب بن بعقوب العقرقوفی که حتی اگر احمد بن محمد، ابن خالد البرقی هم باشد که از ثقات مشروطی است، در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
شیب العقرقوفی روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فی الْکِتابِ أنْ إذا سَمِعْتُمْ آیاتِ اللهِ یُکْفَرُ بِها وَ یُسْتَهْزَأُ بِها» تا آخر آیه سؤال کردم. پس فرمودند: «این است و جز این نیست که هنگامی که شنیدید فردی حق را انکار می‌کند و آن را تکذیب می‌نماید و درباره ائمه بد می‌گوید، پس از نزد او برخیز و با او منشین هر که باشد.»»