حدیث 2630
(2630) التهذیب (ج 8، ح 1187): عَنْهُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ رِجالِهِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قالَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «کُلُ عِتْقٍ یَجوزُ لَهُ الْمَوْلودُ إلّا فی کَفّارَةِ الْقَتْلِ؛ فَإنَّ اللهَ تَعالَی یَقولُ: «فَتَحْریرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ»، یَعْنی بِذَلِکَ مُقِرَّةً، قَدْ بَلَغَتِ الْحِنْثَ» وَ یُجْزی فی الظِّهارِ، صَبیٌّ مِمَّنْ وُلِدَ فی الْإسْلامِ وَ فی کَفّارَةِ الْیَمینِ، ثَوْبٌ یُواری عَوْرَتَهُ» وَ قالَ: «ثَوْبانِ»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به محمد بن احمد بن یحیی بن عمران بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن احمد بن یحیی بن عمران که معتبر درجه یک است، از ابن عیسی الاشعری از حسین بن سعید الاهوازی از افراد خودش که محمد بن احمد بن یحیی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و رجال حسین بن سعید الاهوازی نیز ابتداء مجهول هستند، اما به واسطه حسین بن سعید الاهوازی، توثیق درجه دو می‌شوند.
* * *
علامه مجلسی: مرسل.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کردند: «رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: هر بنده آزادکردنی، (آزاد کردن) بچه در آن مجاز می‌شود مگر در کفاره قتل، چرا که الله تعالی می‌فرماید: «فَتَحْریرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ»، یعنی به آن اقرار کننده باشد، به حد بلوغ رسیده باشد و مجاز می‌شود.» و مجاز می‌شود در ظهار فرزند از آن افرادی که در اسلام تولد یافته‌اند و در کفاره قسم، لباسی که عورت را بپوشاند و فرمود: «دو لباس.»»