حدیث 2623
(2632) الکافی (ح 14123) و التهذیب (ج 10، ص 622): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ یونُسَ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ مُسْکانَ عَنِ الْحَلَبیِّ قالَ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «الْعَمْدُ کُلُ ما اعْتَمَدَ شَیْئاً، فَأصابَهُ بِحَدیدَةٍ أوْ بِحَجَرٍ أوْ بِعَصاً أوْ بِوَکْزَةٍ، فَهَذا کُلُّهُ عَمْدٌ وَ الْخَطَأُ مَنِ اعْتَمَدَ شَیْئاً، فَأصابَ غَیْرَهُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از عبدالله بن مسکان از عبیدالله الحلبی که محمد بن عیسی بن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن ابراهیم القمی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «عمد هر آن چیزی است که قصد چیزی کند، پس اصابت دهد به آن به آهنی یا سنگی یا عصایی یا مشتی، پس همه این‌ها عمد است و خطا کسی است که چیزی را قصد کند، پس به غیر آن اصابت کند.»