حدیث 2618
(2618) التهذیب (ج 3، ح 1365) و الفقیه (ح 1064): وَ بِهَذا الْإسْنادِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «قالَ سَألْتُهُ عَنِ الْمُصَلّی. فَقالَ: «إذا سَلَّمَ عَلَیْکَ رَجُلٌ مِنَ الْمُسْلِمینَ وَ أنْتَ فی الصَّلاةِ، فَرُدَّ عَلَیْهِ فیما بَیْنَکَ وَ بَیْنَ نَفْسِکَ وَ لا تَرْفَعْ صَوْتَکَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود شیخ‌الطائفه این حدیث را به دو طریق روایت کرده است.
از شیخ مفید از جعفر بن محمد بن قولویه از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن حسن بن علی بن فضال از عمرو بن سعید المدائنی از مصدق بن صدقه از عمار الساباطی
2-از شیخ مفید از محمد بن علی بن حسین بن بابویه از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن حسن بن علی بن فضال از عمرو بن سعید المدائنی از مصدق بن صدقه از عمار الساباطی
روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به عمار بن موسی الساباطی که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
* * *
مجلسی اول: فی الموثق و رواه الشیه أیضا عنه فی الموثق.
(عمار الساباطی) از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره نمازگزار سؤال کردم. پس فرمودند: «»هنگامی که فردی از مسلمانان بر تو سلام کرد در حالی که تو در نماز بودی، پس جوابش را بر او بازگردان بین خودت و بین نفست و صدایت را بلند نکن.»