حدیث 2538
(2538) الکافی (ح 15025): عَنْهُ عَنْ أبیهِ عَنْ عَلیِّ بْنِ أسْباطٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ أبی‌حَمْزَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: ««وَ لَوْ أنّا کَتَبْنا عَلَیْهِمْ أنِ اقْتُلوا أنْفُسَکُمْ»، وَ سَلِّموا لِلْإمامِ تَسْلیماً. «أوِ اخْرُجوا مِنْ دیارِکُمْ» رِضاً لَهُ. «ما فَعَلوهُ إلّا قَلیلٌ مِنْهُمْ وَ لَوْ» أنَّ أهْلَ الْخِلافِ، «فَعَلوا ما یوعَظونَ بِهِ لَکانَ خَیْراً لَهُمْ وَ أشَدَّ تَثْبیتاً» وَ فی هَذِهِ الْآیَةِ: «ثُمَّ لا یَجِدوا فی أنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمّا قَضَیْتَ»، مِنْ أمْرِ الْوالی وَ یُسَلِّموا لِلّهِ الطّاعَةَ تَسْلیماً.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به علی بن ابراهیم القمی بر می‌گردد، لذا ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از علی بن اسباط از علی بن ابی‌حمزه البطائنی از ابوبصیر الاسدی که علی بن ابی‌حمزه از ثقات مشروطی است که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن أو موثق.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام (فرمودند): ««وَ لَوْ أنّا کَتَبْنا عَلَیْهِمْ أنِ اقْتُلوا أنْفُسَکُمْ»، (یعنی) و به تمامه برای امام تسلیم شوید. «أوِ اخْرُجوا مِنْ دیارِکُمْ»، (یعنی) به جهت رضای او. «ما فَعَلوهُ إلّا قَلیلٌ مِنْهُمْ وَ لَوْ»، اگر اهل خلاف باشند، «فَعَلوا ما یوعَظونَ بِهِ لَکانَ خَیْراً لَهُمْ وَ أشَدَّ تَثْبیتاً» و در این آیه: «ثُمَّ لا یَجِدوا فی أنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمّا قَضَیْتَ»، از امر کسی که ولایت دارد و به تمامه برای اطاعت الله تسلیم شوید.»