حدیث 2509
(2509) الکافی (ح 14613)، الفقیه (ح 3220) و التهذیب (ج 6، ح 519): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ یَزیدَ بْنِ إسْحاقَ عَنْ هارونَ بْنِ حَمْزَةَ الْغَنَویِّ عَنْ حَریزٍ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «أیُّما رَجُلٍ کانَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ أخٍ لَهُ مُماراةٌ فی حَقٍّ، فَدَعاهُ إلَی رَجُلٍ مِنْ إخْوانِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَهُ، فَأبَی إلّا أنْ یُرافِعَهُ إلَی هَؤُلاءِ، کانَ بِمَنْزِلَةِ الَّذینَ قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «أ لَمْ تَرَ إلَی الَّذینَ یَزْعُمونَ أنَّهُمْ آمَنوا بِما أُنْزِلَ إلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ یُریدونَ أنْ یَتَحاکَموا إلَی الطّاغوتِ وَ قَدْ أُمِروا أنْ یَکْفُروا بِهِ»، الْآیَةَ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از یزید بن اسحاق الاشعری از هارون بن حمزه الغنوی از حریز بن عبدالله از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به حریز بن عبدالله که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن یحیی العطار که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح علی الظاهر.
* * *
مجلسی اول: فی الصحیح کالکلینی و الشیخ.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «هر کس که بین او و بین برادرش اختلافی در حق است، پس دعوت کرد او را به سوی فردی از برادرانش تا بین او و بین خودش حکم کند، پس ابا کرد مگر آن‌‌که مرافعه کند او را نزد آن‌ها، به منزله کسانی است که الله عز و جل فرمود: «أ لَمْ تَرَ إلَی الَّذینَ یَزْعُمونَ أنَّهُمْ آمَنوا بِما أُنْزِلَ إلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ یُریدونَ أنْ یَتَحاکَموا إلَی الطّاغوتِ وَ قَدْ أُمِروا أنْ یَکْفُروا بِهِ».»