حدیث ۲۴۶۶

(۲۴۶۶) الغیبة للنعمانی (ص ۵۴): وَ أخْبَرَنا عَلیُّ بْنُ أحْمَدَ عَنْ عُبَیْدِاللهِ بْنِ موسَی عَنْ عَلیِّ بْنِ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ أبیهِ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ حَریزٍ عَنْ زُرارَةَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ، مُحَمَّدِ بْنِ عَلیٍّ علیهماالسلام قالَ: «سَألْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «إنَّ اللهَ یَأْمُرُکُمْ أنْ تُؤَدّوا الْأماناتِ إلی أهْلِها وَ إذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النّاسِ أنْ تَحْکُموا بِالْعَدْلِ». قالَ: «أمَرَ اللهُ الْإمامَ مِنّا أنْ یُؤَدّیَ الْإمامَةَ إلَی الْإمامِ بَعْدَهُ، لَیْسَ لَهُ أنْ یَزْویَها عَنْهُ، أ لا تَسْمَعُ إلَی قَوْلِهِ: «وَ إذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النّاسِ أنْ تَحْکُموا بِالْعَدْلِ إنَّ اللهَ نِعِمّا یَعِظُکُمْ بِهِ»؟ هُمُ الْحُکّامُ. أ وَ لا تَرَی أنَّهُ خاطَبَ بِها الْحُکّامَ؟»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
محمد بن ابراهیم النعمانی از علی بن احمد البندنیجی از عبیدالله بن موسی از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حماد بن عیسی از حریز بن عبدالله از زراره بن اعین که عبیدالله بن موسی از ثقات مشروطی است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.

زراره از ابوجعفر، محمد بن علی (امام باقر) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره کلام الله عز و جل: «إنَّ اللهَ یَأْمُرُکُمْ أنْ تُؤَدّوا الْأماناتِ إلی أهْلِها وَ إذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النّاسِ أنْ تَحْکُموا بِالْعَدْلِ» سؤال کردم. فرمودند: «الله امام از ما را امر کرده است که امامت را به امام بعدش واگذارد، بر او نیست که آن را گوشه‌ای قرار دهد، آیا کلامش: «وَ إذا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النّاسِ أنْ تَحْکُموا بِالْعَدْلِ إنَّ اللهَ نِعِمّا یَعِظُکُمْ بِهِ» را نشنیده‌ای؟ آن‌ها حکم کنندگان هستند. آیا نمی‌بینی که او، به آن حکم کنندگان را خطاب قرار داده است؟»»