حدیث ۲۴۳۴

(۲۴۳۴) البصائر (ص ۳۵): حَدَّثَنا یَعْقوبُ بْنُ یَزیدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ بُرَیْدِ بْنِ مُعاویَةَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «أمْ یَحْسُدونَ النّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ»، فَنَحْنُ النّاسُ الْمَحْسودونَ عَلَی ما آتانا اللهُ الْإمامَةَ دونَ خَلْقِ اللهِ.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
محمد بن حسن الصفار از یعقوب بن یزید از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از ابن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه از برید بن معاویه روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره کلام الله تبارک و تعالی: «أمْ یَحْسُدونَ النّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ» (فرمودند که) پس ما مردمانی هستیم که مورد حسد واقع شدیم به جهت آن‌چه الله امامت را به ما داد، نه سایر خلق.