حدیث 2407
(2407) التهذیب (ج 1، ح 1280): مُحَمَّدُ بْنُ أحْمَدَ عَنْ یَعْقوبَ بْنِ یَزیدَ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ عَنْ أبی‌حَمْزَةَ قالَ قالَ أبوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: «إذا کانَ الرَّجُلُ نائِماً فی الْمَسْجِدِ الْحَرامِ أوْ مَسْجِدِ الرَّسولِ صلی‌الله‌علیه‌وآله، فَاحْتَلَمَ، فَأصابَتْهُ جَنابَةٌ، فَلْیَتَیَمَّمْ وَ لا یَمُرَّ فی الْمَسْجِدِ إلّا مُتَیَمِّماً وَ لا بَأْسَ أنْ یَمُرَّ فی سائِرِ الْمَساجِدِ وَ لا یَجْلِسْ فی شَیْءٍ مِنَ الْمَساجِدِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن احمد بن یحیی بن عمران که معتبر درجه یک است، از یعقوب بن یزیداز نضر بن سوید از عبدالله بن سنان از ابوحمزه الثمالی روایت کرده است که محمد بن احمد بن یحیی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح
ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «چنان‌چه مردی در مسجد الحرام یا مسجد الرسول صلی‌الله‌علیه‌وآله خواب بود، پس خواب دید و جنب شد، پس تیمم کند و در مسجد عبور نکند، مگر با تیمم و اشکالی ندارد که در سایر مساجد عبور کند و در جایی از مسجد ننشیند.»