حدیث ۲۳۹۳

(۲۳۹۳) التهذیب (ج ۱، ح ۵۵) و الإستبصار (ج ۱، ح ۲۷۸): وَ بِهَذا الْإسْنادِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبانِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ أبی‌مَرْیَمَ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام: «ما تَقولُ فی الرَّجُلِ یَتَوَضَّأُ، ثُمَّ یَدْعو جاریَتَهُ، فَتَأْخُذُ بِیَدِهِ حَتَّی یَنْتَهیَ إلَی الْمَسْجِدِ؟ فَإنَّ مَنْ عِنْدَنا یَزْعُمونَ أنَّها الْمُلامَسَةُ.» فَقالَ: «لا وَ اللهِ! ما بِذَلِکَ بَأْسٌ وَ رُبَّما فَعَلْتُهُ وَ ما یَعْنی بِهَذا: «أوْ لامَسْتُمُ النِّساءَ» إلّا الْمواقَعَةَ دونَ الْفَرْجِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود که شیخ‌الطائفه این حدیث را از شیخ مفید از احمد بن محمد بن حسن بن ولید از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن محمد بن عیسی از حسین بن سعید الاهوازی از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از ابان بن عثمان از ابومریم الانصاری روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق.

ابومریم (الانصاری) روایت کرد: «به ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام عرض کردم: «چه می‌فرمایید درباره فردی که وضو می‌گیرد، سپس کنیزش را می‌خواند، پس دستش را می‌گیرد تا به مسجد برسد؟ چرا که کسانی نزد ما تصور می‌کنند که همان ملامسه است.»پس فرمودند: «قسم به الله خیر! در آن ایرادی نیست و چه بسا (خودم هم) آن را انجام داده باشم و منظور از این: «أوْ لامَسْتُمُ النِّساءَ» نیست مگر داخل کردن به غیر از فرج.»»