حدیث ۲۳۵۹

(۲۳۵۹) الکافی (ح ۱۱۰۲۶): وَ عَنْهُ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ جَبَلَةَ وَ غَیْرِهِ عَنِ الْعَلاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أحَدِهِما علیهماالسلام قالَ: «سَألْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَابْعَثوا حَکَماً مِنْ أهْلِهِ وَ حَکَماً مِنْ أهْلِها». قالَ: «لَیْسَ لِلْحَکَمَیْنِ أنْ یُفَرِّقا حَتَّی یَسْتَأْمِرا.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از حمید بن زیاد از حسن بن محمد بن سماعه از عبدالله بن جبله و غیر او از علاء بن رزین از محمد بن مسلم که هر چند غیر عبدالله بن جبله، ابتداء مجهول هستند، اما اولاً به واسطه حسن بن محمد بن سماعه، توثیق درجه دو می‌شوند و ثانیاً ، عبدالله بن جبله که از ثقات درجه یک است، در عرض آن‌ها است. در ضمن بعید نیست نشان از شهرت روایت، ولو شهرت نسبی، در عصر حسن بن محمد بن سماعه باشد. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند
* * *
علامه مجلسی: موثق.

محمد بن مسلم از یکی از آن دو (امام باقر یا امام صادق) علیهماالسلام روایت کرد: «از ایشان درباره کلام الله عز و جل: «فَابْعَثوا حَکَماً مِنْ أهْلِهِ وَ حَکَماً مِنْ أهْلِها» سؤال کردم. فرمودند: «بر حکمین نیست که جدایی اندازند تا زمانی که آن دو امر کنند.»»