حدیث ۲۲۷۶

(۲۲۷۶) قرب الإسناد (ص ۴۳): وَ عَنْهُ عَنْ بَکْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنِ الْمُتْعَةِ. فَقالَ: «فَما اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ، «فَآتوهُنَّ أُجورَهُنَّ فَریضَةً وَ لا جُناحَ عَلَیْکُمْ فیما تَراضَیْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَریضَةِ»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبل، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به احمد بن اسحاق الاشعری بر می‌گردد، لذا عبدالله بن جعفر المیری از احمد بن اسحاق بن عبدالله الاشعری از بکر بن محمد روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

بکر بن محمد روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره متعه سؤال کردم. پس فرموند: «پس آن‌چه متعه کردید از آن‌ها، «فَآتوهُنَّ أُجورَهُنَّ فَریضَةً وَ لا جُناحَ عَلَیْکُمْ فیما تَراضَیْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَریضَةِ»».