حدیث ۲۲۷۴

(۲۲۷۴) الکافی (ح ۹۹۲۶): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ رِباطٍ عَنْ حَریزٍ عَنْ عَبْدِالرَّحْمَنِ بْنِ أبی‌عَبْدِاللهِ قالَ: «سَمِعْتُ أباحَنیفَةَ یَسْألُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنِ الْمُتْعَةِ. فَقالَ: «أیَّ الْمُتْعَتَیْنِ تَسْألُ؟» قالَ: «سَألْتُکَ عَنْ مُتْعَةِ الْحَجِّ، فَأنْبِئْنی عَنْ مُتْعَةِ النِّساءِ. أ حَقٌّ هیَ؟» فَقالَ: «سُبْحانَ اللهِ! أ ما قَرَأْتَ کِتابَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَما اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتوهُنَّ أُجورَهُنَّ فَریضَةً»؟» فَقالَ أبوحَنیفَةَ: «وَ اللهِ! فَکَأنَّها آیَةٌ لَمْ أقْرَأْها قَطُّ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از علی بن حسن بن رباط از حریز بن عبدالله از عبدالرحمن بن ابی‌عبدالله البصری روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.

عبدالرحمن بن ابی‌عبدالله روایت کرد: «شنیدم ابوحنیفه از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره متعه سؤال کرد. پس فرمودند: «از کدام از دو متعه سؤال می‌کنی؟» گفت: «درباره متعه حج از تو سؤال کردم. پس مرا از متعه زنان خبر کن. آن حق است؟» پس فرمودند: «سبحان الله! کتاب الله عز و جل: «فَما اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتوهُنَّ أُجورَهُنَّ فَریضَةً» را نخوانده‌ای؟» پس ابوحنیفه گفت: «قسم به الله! گویی آیه‌ای است که هیچ گاه آن را نخوانده‌ام.»»