حدیث ۲۲۵۹

(۲۲۵۹) التهذیب (ج ۷، ح ۱۲۱۳) و الإستبصار (ج ۳، ح ۶۲۶): الْبَزَوْفَریُّ عَنْ حُمَیْدِ بْنِ زیادٍ عَنِ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زیادٍ عَنْ مُعاویَةَ بْنِ عَمّارٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ رَجُلٍ کانَتْ عِنْدَهُ جاریَتانِ أُخْتانِ، فَوَطِئَ إحْداهُما، ثُمَّ بَدا لَهُ فی الْأُخْرَی. قالَ: «یَعْتَزِلُ هَذِهِ وَ یَطَأُ الْأُخْرَی.»» قالَ: «قُلْتُ: «فَإنَّهُ تَنْبَعِثُ نَفْسُهُ لِلْأولَی.» قالَ: «لا یَقْرَبْها حَتَّی یُخْرِجَ تِلْکَ عَنْ مِلْکِهِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن علی البزوفری که معتبر درجه یک است، از حمید بن زیاد از حسن بن محمد بن سماعه از ابن ابی‌عمیر از معاویه بن عمار روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق.

معاویة بن عمار روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره مردی سؤال کردم که دو خواهر کنیز نزد او هستند، پس با یکی همبستر می‌شود، سپس برای او در دیگری رغبتی حاصل می‌شود. فرمودند: «این را معزول دارد و دیگری را هم‌بستر شود.»» (راوی) گوید: «عرض کردم: «پس همانا دلش به سمت اولی رغبت دارد.» فرمودند: «به آن نزدیک نشود تا این‌که آن (دیگری) را از مالکیت خویش خارج کند.»»