حدیث ۲۲۵۸

(۲۲۵۸) التهذیب (ج ۷، ح ۱۲۱۲)، الإستبصار (ج ۳، ح ۶۲۵) و النوادر للأشعری (ص ۱۲۲): الْحُسَیْنُ بْنُ سَعیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «إذا کانَتْ عِنْدَ الرَّجُلِ الْأُخْتانِ الْمَمْلوکَتانِ، فَنَکَحَ إحْداهُما، ثُمَّ بَدا لَهُ فی الثّانیَةِ أنْ یَنْکِحَها، فَلَیْسَ یَنْبَغی لَهُ أنْ یَنْکِحَ الْأُخْرَی، حَتَّی تَخْرُجَ الْأولَی مِنْ مِلْکِهِ، یَهَبُها أوْ یَبیعُها، فَإنْ وَهَبَها لِوَلَدِهِ یُجْزیهِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از نضر بن سوید از عبدالله بن سنان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ابن عیسی الاشعری نیز شبیه این حدیث را از نضر بن سوید به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

عبدالله بن سنان روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمودند: «چنان‌چه نزد مردی دو خواهر کنیز باشند، پس با یکی از آن دو ازدواج کند، سپس بخواهد که دومی را نکاح کند، پس نشاید برای او که دیگری را نکاح کند تا آن‌که اولی را از ملک خویش خارج کند، او را هبه کند یا بفروشد، پس اگر هبه کرد به فرزندش، بر او مجاز است.»»