حدیث ۱۸۸۹
(۱۸۸۹) الکافی (ح ۲۸۱۲)، المحاسن (ج ۱، ص ۲۵۶) و مختصر البصائر (ص ۲۹۰): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ أبی‌عَبْدِاللهِ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنْ سَماعَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ یَقْتُلونَ الْأنْبیاءَ بِغَیْرِ حَقٍ»، فَقالَ: «أما وَ اللهِ! ما قَتَلوهُمْ بِأسْیافِهِمْ وَ لَکِنْ أذاعوا سِرَّهُمْ وَ أفْشَوْا عَلَیْهِمْ فَقُتِلوا.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد البرقی از عثمان بن عیسی از سماعه بن مهران از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات مشروط است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
احمد البرقی نیز شبیه همین روایت را به باقی روایت کرده است.
سعد بن عبدالله القمی نیز شبیه این حدیث را از احمد و عبدالله فرزندان محمد بن عیسی و احمد بن حسن بن علی بن فضال از حسن بن علی بن فضال و صفوان بن یحیی از سماعة بن مهران به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز وجل: «وَ یَقْتُلونَ الْأنْبیاءَ بِغَیْرِ حَقٍ» فرمودند: «قسم به الله! آگاه باش که آن‌ها را با شمشیرهایشان نکشتند، بلکه رازشان را فاش کردند و بر علیه آن‌ها خبرچینی کردند، پس (آن‌ها را) کشتند.»
