حدیث ۱۸۴۲
(۱۸۴۲) التهذیب (ج ۵، ح ۴) و الإستبصار (ج ۲، ح ۴۵۶): موسَی بْنُ الْقاسِمِ عَنْ مُعاویَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ صَفْوانَ عَنِ الْعَلاءِ بْنِ رَزینٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قَوْلُهُ تَعالَی: «وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إلَیْهِ سَبیلاً». قالَ: «یَکونُ لَهُ ما یَحُجُّ بِهِ.» قُلْتُ: «فَإنْ عُرِضَ عَلَیْهِ الْحَجُّ، فَاسْتَحْیا؟» قالَ: «هُوَ مِمَّنْ یَسْتَطیعُ وَ لِمَ یَسْتَحی وَ لَوْ عَلَی حِمارٍ أجْدَعَ أبْتَرَ.» قالَ: «فَإنْ کانَ یَسْتَطیعُ أنْ یَمْشیَ بَعْضاً وَ یَرْکَبَ بَعْضاً فَلْیَفْعَلْ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به موسی بن قاسم البجلی که معتبر درجه یک است، از معاویه بن وهب از صفوان بن یحیی از علاء بن رزین از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
محمد بن مسلم روایت کرد: «به ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام کلام او تعالی «وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إلَیْهِ سَبیلاً» را عرض کردم.» فرمودند: «آن‌چه به آن حج شود را داشته باشد.» عرض کردم: «اگر به او پیشنهاد حج داده شود ولی حیا کند.» فرمودند: «او از کسانی است که استطاعت دارد و چرا حیا کند، حتی اگر با خر بینی کوتاه دم بریده باشد.» (و نیز) فرمود: «پس اگر می‌تواند مقداری از راه را پیاده و مقداری را سواره طی کند، پس باید انجام دهد.»
