حدیث 1840
(1840) الکافی (ح 6924): مُحَمَّدُ بْنُ أبی‌عَبْدِاللهِ عَنْ موسَی بْنِ عِمْرانَ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ یَزیدَ النَّوْفَلیِّ عَنِ السَّکونیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «سَألَهُ رَجُلٌ مِنْ أهْلِ الْقَدَرِ، فَقالَ: «یا ابْنَ رَسولِ اللهِ! أخْبِرْنی عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إلَیْهِ سَبیلاً»، أ لَیْسَ قَدْ جَعَلَ اللهُ لَهُمُ الِاسْتِطاعَةَ؟» فَقالَ: «وَیْحَکَ! إنَّما یَعْنی بِالاسْتِطاعَةِ الزّادَ وَ الرّاحِلَةَ. لَیْسَ اسْتِطاعَةَ الْبَدَنِ.» فَقالَ الرَّجُلُ: «أ فَلَیْسَ إذا کانَ الزّادُ وَ الرّاحِلَةُ، فَهُوَ مُسْتَطیعٌ لِلْحَجِّ؟» فَقالَ: «وَیْحَکَ! لَیْسَ کَما تَظُنُّ. قَدْ تَرَی الرَّجُلَ عِنْدَهُ الْمالُ الْکَثیرُ، أکْثَرَ مِنَ الزّادِ وَ الرّاحِلَةِ، فَهُوَ لا یَحُجُ حَتَّی یَأْذَنَ اللهُ تَعالَی فی ذَلِکَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن جعفر الاسدی از موسی بن عمران النخعی از حسین بن یزید النوفلی از اسماعیل بن مسلم السکونی روایت کرده است که محمد بن جعفر الاسدی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و موسی بن عمران از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی المشهور.
(اسماعیل بن مسلم) السکونی از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «فردی از اهل قدریه از ایشان سؤال کرد و گفت: «ای فرزند رسول الله! درباره کلام الله عز وجل: «وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إلَیْهِ سَبیلاً»، مرا آگاه کن، مگر نه این است که الله استطاعت را برای آن‌ها (ملاک) قرار داده؟» فرمودند: «وای بر تو! این است و جز این نیست که یعنی استطاعت به آذوقه و مرکب، استطاعت بدنی.» پس آن فرد گفت: «مگر نه این است که هر کسی که آذوقه و مرکب دارد، پس او برای حج مستطیع است؟» پس فرمود: «وای برتو! آن طور نیست که تو گمان می‌کنی. فردی را می‌بینی که مال فراوان دارد، بیش‌تر از آذوقه و مرکب، پس او حج به جا نمی‌آورد تا الله تعالی در آن اذن فرماید.»»