حدیث ۱۶۷۳

(۱۶۷۳) الأمالی للمفید (ص ۱۱۵): قالَ أخْبَرَنی أبوالْقاسِمِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ هِشامٍ عَنْ مُرازِمٍ عَنِ الصّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه‌السلام قالَ: «قالَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «ما بالُ أقْوامٍ مِنْ أُمَّتی! إذا ذُکِرَ عِنْدَهُمْ إبْراهیمُ وَ آلُ إبْراهیمَ، اسْتَبْشَرَتْ قُلوبُهُمْ وَ تَهَلَّلَتْ وُجوهُهُمْ وَ إذا ذُکِرْتُ وَ أهْلَ بَیْتی، اشْمَأزَّتْ قُلوبُهُمْ وَ کَلَحَتْ وُجوهُهُمْ. وَ الَّذی بَعَثَنی بِالْحَقِّ نَبیّاً! لَوْ أنَّ رَجُلاً لَقی اللهَ بِعَمَلِ سَبْعینَ نَبیّاً، ثُمَّ لَمْ یَأْتِ بِوَلایةِ أولی الْأمْرِ مِنّا أهْلَ الْبَیتِ، ما قَبِلَ اللهُ مِنْهُ صَرْفاً وَ لا عَدْلاً.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ مفید این حدیث را از جعفر بن محمد بن قولویه از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری ازحسن بن محبوب از هشام بن سالم از مرازم بن حکیم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

(حضرت) رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «چه می‌شود گروه‌هایی را که هنگامی که از ابراهیم و آل ابراهیم نزدشان یاد شود، قلب‌هایشان شاد شود و چهره‌هایشان روشن گردد، در حالی که هنگامی که من واهل بیتم نزدشان یاد شود، قلب‌هایشان می‌رمد و چهره‌هایشان در هم شود. قسم به کسی که مرا به حق به نبوت مبعوث کرد! اگر که فردی الله را با عمل هفتاد نبی ملاقات کند، سپس ولایت اولی‌الامر از ما اهل بیت را نداشته باشد، الله از او توبه‌ای را نپذیرداین‌جا با عربی تطبیق داده شود و نه معادلی را.»