حدیث ۱۶۴۴

(۱۶۴۴) معانی الأخبار (ص ۲۹۰): وَ سُئِلَ الْحَسَنُ بْنُ عَلیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ علیهم‌السلام عَنِ الْمَوْتِ، ما هوَ؟ فَقالَ: «هُوَ التَّصْدیقُ بِما لا یَکونُ. حَدَّثَنی أبی عَنْ أبیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنِ الصّادِقِ علیهم‌السلام قالَ: «إنَّ الْمُؤْمِنَ إذا ماتَ، لَمْ یَکُنْ مَیِّتاً، فَإنَّ الْمَیِّتَ هُوَ الْکافِرُ. إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِ»، یَعْنی الْمُؤْمِنَ مِنَ الْکافِرِ وَ الْکافِرَ مِنَ الْمُؤْمِنِ»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن قاسم المفسر از احمد بن حسن الحسینی که فرد آخر از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.

حسن بن علی بن محمد (امام عسکری) علیهم‌السلام درباره مرگ سؤال شدند که آن چیست؟ پس فرمودند: «آن تصدیق به آن چه نباشد است. پدرم از پدرشان از جدشان از صادق علیهم‌السلام برایم حدیث کرد که فرمودند: «به یقین مؤمن هنگامی که مرد، مرده نباشد، چرا که کافر همان مرده است. به یقین الله عز و جل می‌فرماید: «یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِ»، یعنی مؤمن از کافر و کافر از مؤمن.»»