حدیث 1629
– (1629) البصائر (ج 1، ص 43[1] و 38) و الکافی (ح 554): حَدَّثَنا عَبْدُاللهِ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلی الْوَشّاءِ عَنْ أبی‌الْحَسَنِ علیه‌السلام قالَ: «عَلَی الْأئِمَّةِ مِنَ الْفَرائِضِ ما لَیسَ عَلَی شیعَتِهِمْ وَ عَلَی شیعَتِنا ما لَیسَ عَلَینا. أمَرَهُمُ اللهُ أنْ یسْألونّا، فَقالَ: «فَسْئَلوا أهْلَ الذِّکرِ إنْ کنْتُمْ لا تَعْلَمونَ»، فأمَرَهُمْ أنْ یسْألونّا وَ لَیسَ عَلَینا الْجَوابُ، إنْ شِئْنا أجَبْنا وَ إنْ شِئْنا أمْسَکنا.»
——————–
[1]– این حدیث را بعضی از محدثین مانند علامه بحرانی به شکل دیگری روایت کرده‌اند و ما بر اساس اصل متن که نسخه تصحیح شده است، روایت کردیم.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
محمد بن حسن الصفار از عبدالله بن جعفر الحمیری از محمد بن عیسی بن عبید از حسن بن علی الوشاء که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را از ابن عیسی الاشعری از حسن بن علی الوشاء از امام رضا علیه‌السلام از قول امام سجاد علیه‌السلام روایت کرده است.
ثقةالاسلام الکلینی نیز این حدیث را از عدة من اصحابنا از ابن عیسی الاشعری به باقی سند روایت کرده است.
ابوالحسن (امام رضا) علیه‌السلام فرمودند: «بر امامان واجباتی است که بر شیعیانشان نیست و بر شیعیان ما چیزهایی که بر ما نیست. الله آن‌ها را امر فرمود که از ما سؤال کنند، پس فرمود: «فَسْئَلوا أهْلَ الذِّکْرِ إنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمونَ»، پس آن‌ها را امر نمود تا از ما سؤال کنند در حالی که جواب بر ما (لازم) نیست، اگر خواستیم جواب می‌دهیم و اگر خواستیم، پرهیز می‌کنیم.»