حدیث ۱۶۲۲

(۱۶۲۲) الخصال (ج ۱، ص ۵۸۱) و ثواب (ص ۱۷۱): حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ یحْیی الْعَطّارُ رضی‌الله‌عنه عَنْ أبیهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ یزیدَ وَ لا أعْلَمُهُ إلّا عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «مَنْ قالَ فی وَتْرِهِ إذا أوْتَرَ: «أسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أتوبُ إلَیهِ» سَبْعینَ مَرَّةً وَ هُوَ قائِمٌ، فَواظَبَ عَلَی ذَلِک حَتَّی یمْضی لَهُ سَنَةٌ، کتَبَهُ اللهُ عِنْدَهُ مِنَ الْمُسْتَغْفِرینَ بِالْأسْحارِ وَ وَجَبَتْ لَهُ الْمَغْفِرَةُ مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از احمد بن محمد بن یحیی العطار از پدرش از ابن عیسی الاشعری از حسن بن محبوب از عمر بن یزید روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

ابوعبدالله (اما صادق) علیه‌السلام فرمودند: «کسی که در وترش هنگامی نماز وتر می‌خواند، هفتاد مرتبه در حالی که ایستاده است، بگوید: «أستغفر الله أتوب إلیه»، پس مواظبت کند بر آن تا یک سال بگذرد، الله او را از زمره استغفارکنندگان به سحرها هستند و واجب می‌شود برای او آمرزشی از الله عز و جل.»