حدیث ۱-۱۵۳۷
(۱۵۳۷-۱) الکافی (ح ۸۶۶۵)، التهذیب (ج ۷، ح ۶۹): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشّاءِ عَنْ أبی‌الْمَغْراءِ عَنِ الْحَلَبیِّ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «کُلُّ رِباً أکَلَهُ النّاسُ بِجَهالَةٍ، ثُمَّ تابوا، فَإنَّهُ یُقْبَلُ مِنْهُمْ إذا عُرِفَ مِنْهُمُ التَّوْبَةُ» …
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن علی الوشاء از حمید بن مثنی از عبیدالله الحلبی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از ابن ابی‌عمیر از حماد بن عثمان از عبیدالله بن علی الحلبی روایت کرده است که این‌ها هم از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «هر ربایی که مردم به جهالت بخورندش، سپس توبه کنند، پس به یقین از آن‌ها پذیرفته است. هنگامی که توبه از آن‌ها شناخته شود.» …
