حدیث 1531
(1531) التهذیب (ج 6، ص 485) و الفقیه (ح 3270): عَنْهُ عَنْ فَضالَةَ عَنْ أبانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام وَ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ حَمّادٍ عَنِ الْحَلَبیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام أنَّهُما قالا فی الرَّجُلِ یَکونُ عَلَیْهِ الدَّیْنُ إلَی أجَلٍ مُسَمًّی، فَیَأْتیهِ غَریمُهُ، فَیَقولُ: «انْقُدْ لی مِنَ الَّذی لی کَذا وَ کَذا وَ أضَعُ عَنْکَ بَقیَّتَهُ» أوْ یَقولُ: «انْقُدْ لی بَعْضاً وَ أُمُدُّ لَکَ فی الْأجَلِ فیما بَقیَ». قالَ: «لا أرَی بِهِ بَأْساً ما لَمْ یَزِدْ عَلَی رَأْسِ مالِهِ شَیْئاً. یَقولُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَ: «فَلَکُمْ رُؤُسُ أمْوالِکُمْ لا تَظْلِمونَ وَ لا تُظْلَمونَ»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبل، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به حسین بن سعید الاهوازی بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، به چند طریق روایت کرده است.
1. از فضاله بن ایوب از ابان بن عثمان از محمد بن مسلم
2. از ابن ابی‌عمیر از حماد بن عثمان از عبیدالله الحلبی
که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به ابان بن عثمان که معتبر درجه یک به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق کالصحیح بالسند الأول و صحیح بالسند الثانی.
* * *
مجلسی اول: فی الموثق کالصحیح، بل الصحیح فإن (جارحه – هکذا) بالناووسیة علی بن الحسن و هو فطحی و رواه الشیخ فی الصحیح عن ابان عن محمد بن مسلم و رواه ایضا فی الصحیح و الکلینی فی الحسن کالصحیح و الکلینی فی القوی و الشیخ فی الصحیح عن ابان عمن حدثه عن ابی‌جعفر علیه‌السلام و الحلبی عن ابی‌عبدالله علیه‌السلام.
محمد بن مسلم و (عبیدالله بن علی) الحلبی از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کردند که درباره فردی گفتند که دینی تا زمان مشخصی بر او است، پس صاحب دین نزدش می‌آید و می‌گوید: «از آن‌چه مال من است، این‌چنین و آن‌چنان پرداخت کن و بقیه‌اش را بر تو می‌گذارم» یا می‌گوید: «بعض آن را به من پرداخت کن و برای تو در زمان آن‌چه باقی می‌ماند، تمدید می‌کنم». فرمودند: «تا بر سرمایه‌اش چیزی نیفزاید، اشکالی در آن نمی‌بینم. الله عز و جل می‌فرماید: «فَلَکُمْ رُؤُسُ أمْوالِکُمْ لا تَظْلِمونَ وَ لا تُظْلَمونَ»».