حدیث 1426
(1426) الأمالی للصدوق (ص 606): حَدَّثَنا عَلی بْنُ أحْمَدَ بْنِ موسَی قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ أبی‌عَبْدِاللهِ الْکوفی قالَ حَدَّثَنا موسَی بْنُ عِمْرانَ النَّخَعی عَنْ عَمِّهِ الْحُسَینِ بْنِ یزیدَ عَنْ أبی‌الْحَسَنِ، موسَی بْنِ جَعْفَرٍ علیهماالسلام قالَ سَمِعَ بَعْضُ آبائِهِ علیهم‌السلام رَجُلاً یَقْرَأُ «أُمَ الْقُرْآنِ»، فَقالَ: «شَکَرَ وَ أُجِرَ». ثُمَّ سَمِعَهُ یَقْرَأُ «قُلْ هُوَ اللهُ أحَدٌ»، فَقالَ: «آمَنَ وَ أمِنَ». ثُمَّ سَمِعَهُ یَقْرَأُ «إنّا أنْزَلْناهُ»، فَقالَ: «صَدَّقَ وَ غُفِرَ لَهُ». ثُمَّ سَمِعَهُ یَقْرَأُ «آیَةَ الْکُرْسیِّ»، فَقالَ: «بَخْ بَخْ! نَزَلَتْ بَراءَةُ هَذا مِنَ النّارِ».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از علی بن احمد بن موسی الدقاق از محمد بن جعفر الاسدی از موسی بن عمران النخعی از عمویش، حسین بن یزید روایت کرده است که موسی بن عمران از ثقات درجه دو است و محمد بن جعفر الاسدی از ثقات مشروطی که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند.
ابوالحسن، موسی بن جعفر (امام کاظم) علیهماالسلام فرمودند که یکی از پدرانشان علیهم‌السلام شنیدند که فردی سوره ام القرآن را می‌خواند، پس فرمودند: «شُکر کرد و اجر برد». سپس شنیدند که (سوره) «قُلْ هُوَ اللهُ أحَدٌ» را می‌خواند، پس فرمودند: «ایمان آورد و در امان شد». سپس شنیدند که (سوره) «إنّا أنْزَلْناهُ» را می‌خواند، پس فرمودند: «تصدیق کرد و بر او بخشیده شد». سپس شنیدند که آیة الکرسی را می‌خواند، پس فرمودند: «مبارک است، مبارک است! برائت این از آتش نازل شد.»
– در این روایت به صراحت بیان شده است که خواندن سوره ام القرآن که همان سوره حمد است، نمونه‌ای تمام و کمال از شکرگزاری است که مورد قبول الله تعالی قرار می‌گیرد که موجب اجر و پاداش الهی هم هست.
– در رابطه با سوره توحید هم تصریح می‌فرمایند که موجب ایمان و در نتیجه امنیت است که قاعدتاً منظور از امنیت در این‌ها، امنیت از گمراهی و عقاب الهی است.
– درباره خواندن سوره قدر هم می‌فرمایند که نشان تصدیق است و این تصدیق موجب غفران و بخشش الهی است. این که چه چیزی در این سوره تصدیق می‌شود که مورد نظر امام علیه‌السلام بوده، به نظر تصدیق نزول قرآن و وحی الهی است که در اصل تصدیق رسالت نبی مکرم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌باشد. البته در این سوره مسائلمختلفی تصدیق می‌شود، اما به نظر می‌رسد مهم‌ترین آن، همین موردی است که عرض کردم.
– در مورد آیةالکرسی هم معلوم می‌شود، خواندن آن موجب برائت و نجات از آتش جهنم است.
– فقط لازم است این نکته را تأکید کنم که بدیهی است به صرف خواندن این سوره‌ها و آیات، نمی‌توان انتظار اجر یا امنیت یا غفران یا برائت از آتش یا هر تأثیر دیگری داشت، بلکه باید به محتوای آن اعتقاد داشته که نتیجه این اعتقاد، ورود آن‌ها در همه شؤون زندگی است و الا به صرف خواندن قرار نیست اتفاق خاصی بیافتد و اگر هم بیافتد به جهت نوع خاصی از لطف الهی است که قاعدتاً خیلی هم نباید اصالت داشته باشد و نَه لطفی که امام علیه‌السلام وعده داده‌اند و مهم است.