حدیث 1423
(1423) الکافی (ح 3552) و ثواب الأعمال (ص 105): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ عَنْ إبْراهیمَ بْنِ مِهْزَمٍ عَنْ رَجُلٍ سَمِعَ أباالْحَسَنِ علیه‌السلام یَقولُ: «مَنْ قَرَأ آیَةَ الْکُرْسیِ عِنْدَ مَنامِهِ، لَمْ یَخَفِ الْفالِجَ إنْ شاءَ اللهُ وَ مَنْ قَرَأها فی دُبُرِ کُلِّ فَریضَةٍ، لَمْ یَضُرَّهُ ذو حُمَةٍ» …
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن عیسی یا احمد بن محمد بن خالد از حسن بن علی بن فضال از حسن بن جهم از ابراهیم بن مهزم از فردی روایت کرده است که نفر آخر، ابتداء مجهول است، اما به واسطه ابراهیم بن مهزم، توثیق درجه دو می‌شود و حتی اگر احمد بن محمد، البرقی هم باشد، از ثقات مشروطی است، مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از محمد بن حسن بن ولید از محمد بن حسن الصفار از احمد بن محمد بن الحسن از حسن بن جهم به باقی سند روایت کرده است که احمد بن محمد بن حسن خطای استنساخ است و قاعدتاً احمد بن محمد عن الحسن صحیح است که مطابق سند الکافی است.
* * *
علامه مجلسی: مرسل.
ابراهیم بن مهزم از فردی شنید که ابوالحسن (امام کاظم) علیه‌السلام می‌فرمود: «هر که آیة الکرسی را هنگام خوابیدنش بخواند، از فلج شدن نترسد اگر الله بخواهد و هر که آن را در ادامه هر (نماز) واجبی بخواند، نیش‌داری به او ضرر نمی‌رساند» …