حدیث ۱۳۵۵

(۱۳۵۵) الکافی (ح ۱۵۳۱۳): مُحَمَّدُ بْنُ یحْیی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ وَ الْحُسَینِ بْنِ سَعیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیدٍ عَنْ یحْیی الْحَلَبی عَنْ هارونَ بْنِ خارِجَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «إنَّ اللهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طالوتَ مَلِکاً قالوا أنَّی یَکونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنا وَ نَحْنُ أحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ» قالَ: «لَمْ یَکُنْ مِنْ سِبْطِ النُّبُوَّةِ وَ لا مِنْ سِبْطِ الْمَمْلَکَةِ، قالَ: «إنَّ اللهَ اصْطَفاهُ عَلَیْکُمْ» وَ قالَ: «إنَّ آیَةَ مُلْکِهِ أنْ یَأْتیَکُمُ التّابوتُ فیهِ سَکینَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ بَقیَّةٌ مِمّا تَرَکَ آلُ موسی وَ آلُ هارونَ». فَجاءَتْ بِهِ الْمَلائِکَةُ تَحْمِلُهُ وَ قالَ اللهُ جَلَّ ذِکْرُهُ: «إنَّ اللهَ مُبْتَلیکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنّی وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَإنَّهُ مِنّی»، فَشَرِبوا مِنْهُ إلّا ثَلاثَمِائَةٍ وَ ثَلاثَةَ عَشَرَ رَجُلاً، مِنْهُمْ مَنِ اغْتَرَفَ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَمْ یَشْرَبْ. فَلَمّا بَرَزوا، قالَ الَّذینَ اغْتَرَفوا: «لا طاقَةَ لَنا الْیَوْمَ بِجالوتَ وَ جُنودِهِ» وَ قالَ الَّذینَ لَمْ یَغْتَرِفوا: «کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثیرَةً بِإذْنِ اللهِ وَ اللهُ مَعَ الصّابِرینَ»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از محمد بن خالد و حسین بن سعید الاهوازی از نضر بن سوید از یحیی بن عمران الحلبی از هارون بن خارجه از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «إنَّ اللهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طالوتَ مَلِکاً قالوا أنَّی یَکونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنا وَ نَحْنُ أحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ» فرمودند: «نه از نسل نبوت بود و نه از نسل سلطنتی، (به همین جهت) فرمود: «إنَّ اللهَ اصْطَفاهُ عَلَیْکُمْ» و (نیز) فرمود: «إنَّ آیَةَ مُلْکِهِ أنْ یَأْتیَکُمُ التّابوتُ فیهِ سَکینَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ بَقیَّةٌ مِمّا تَرَکَ آلُ موسی وَ آلُ هارونَ» و آن را ملائکه حمل کردند و آوردند و الله جل ذکره فرمود: «إنَّ اللهَ مُبْتَلیکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنّی وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَإنَّهُ مِنّی». پس از آن نوشیدند مگر سیصد و سیزده نفر، از آن‌ها کسانی مشتی (آب) گرفتند و از آن‌ها افرادی، اصلاً ننوشیدند، پس هنگامی که آشکار شدند، آن‌ها که مشتی (آب) برداشته بودند، گفتند: «لا طاقَةَ لَنا الْیَوْمَ بِجالوتَ وَ جُنودِهِ» و آن‌ها که مشتی (هم) برنداشته بودند، گفتند: «کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثیرَةً بِإذْنِ اللهِ وَ اللهُ مَعَ الصّابِرینَ»».