حدیث ۱۳۳۱
(۱۳۳۱ و ۱۳۳۲) الکافی (۱۰۸۲۹ و ۱۰۸۳۰) و التهذیب (ج ۸، ح ۴۸۴ و ۴۸۵): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ الْبَزَنْطی عَنْ عَبْدِالْکریمِ عَنِ الْحَلَبیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ لِلْمُطَلَّقاتِ مَتاعٌ بِالْمَعْروفِ حَقّاً عَلَی الْمُتَّقینَ»، قالَ: «مَتاعُها بَعْدَ ما تَنْقَضی عِدَّتُها، «عَلَی الْموسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَی الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ» وَ کَیْفَ لا یُمَتِّعُها وَ هیَ فی عِدَّتِها تَرْجوهُ وَ یَرْجوها وَ یُحْدِثُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَیْنَهُما ما یَشاءُ» وَ قالَ: «إذا کانَ الرَّجُلُ مُوَسَّعاً، عَلَیْهِ مَتَّعَ امْرَأتَهُ بِالْعَبْدِ وَ الْأمَةِ وَ الْمُقْتِرُ یُمَتِّعُ بِالْحِنْطَةِ وَ الشَّعیرِ وَ الزَّبیبِ وَ الثَّوْبِ وَ الدَّراهِمِ وَ إنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلیٍّ علیهماالسلام مَتَّعَ امْرَأةً لَهُ بِأمَةٍ وَ لَمْ یُطَلِّقِ امْرَأةً إلّا مَتَّعَها.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به چند طریق روایت کرده است.
۱. از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از عبدالکریم بن عمرو از عبیدالله الحلبی یا محمد بن علی الحلبی
۲. از عدة من اصحابنا از سهل بن زیاد از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از عبدالکریم بن عمرو از عبیدالله الحلبی یا محمد بن علی الحلبی
که طریق دوم به واسطه سهل بن زیاد که از ضعفا است، معتبر نیست، اما در طریق اول، همه از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را به چند طریق دیگر هم روایت کرده‌اند.
۱. از حمید بن زیاد از حسن بن محمد بن سماعه از ابن ابی‌عمیر از عبدالله بن سنان
۲. از حمید بن زیاد از حسن بن محمد بن سماعه از ابن ابی‌عمیر از معاویه بن عمار
۳. از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از عثمان بن عیسی از سماعة بن مهران
که این‌ها هم از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
ایشان شبیه این حدیث را بی‌واسطه از احمد بن محمد بن ابی‌نصر به باقی سند نیز روایت کرده است که طریق شیخ به او معلوم نیست، اما قاعدتاً آن را از همان طریق ثقةالاسلام الکلینی روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن أو موثق (دو طریق اول الکافی). الطریق الأول موثق و الثانی حسن أو موثق (سه طریق دوم الکافی).
(عبیدالله بن علی) الحلبی از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ لِلْمُطَلَّقاتِ مَتاعٌ بِالْمَعْروفِ حَقّاً عَلَی الْمُتَّقینَ» (روایت کرد که) فرمودند: «بهره آن زن بعد آن‌که عده‌ش منقضی شد، «عَلَی الْموسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَی الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ» و چگونه او را بهره‌مند نسازد در حالی که آن زن در عده او است، زن به او امید دارد و او به زن و الله عز و جل آن‌چه را بخواهد بین آن دو حادث می‌کند.» و فرمودند: «هنگامی که مرد دارا است، بر او است که زن را به بنده و کنیزی بره‌مند کند و نادار به گندم و جو و مویز و لباس و درهم و به یقین حسن بن علی علیهماالسلام همسری داشت که او را کنیزی بهره‌مند ساخت و هرگز زنی را طلاق نداد، مگر به بهره‌مند کردن او»».
